Vanmorgen las ik een artikel over de hoogste berghut van Europa, waar je op 4559m hoogte kunt neerkijken op de Matterhorn. Ze hebben er ook een bibliotheek en je kunt er goed eten. Ik droomde weg van een verblijf daar: de stevige wandeling omhoog en de prachtige uitzichten. Nu hou ik van wandelen in de bergen, maar hoe vaak doe ik het nu? En hoeveel ruimte geef ik mezelf voor andere belangrijke dingen, die goed zijn voor mij?
Want we kennen allemaal het gevoel van alle belangrijke dingen die ‘er nog moeten gebeuren’, of die nu met werk, gezin of je familie te maken hebben.
En nu zou je kunnen zeggen: Jan Bart is vrij ondernemer, die kan elk moment besluiten om wat dan ook te doen. Hardlopen is bijvoorbeeld goed voor mij, voel ik elke keer…en nu het sneeuwt even niet. Of ik heb een dag met teveel afspraken en ik weet dat ‘nog meer erbij’ niet leidt tot een beter gevoel of meer kwaliteit. En ieder mens is een gewoontedier, met partonen die je de hele dag afspeelt.
Zou het niet veel aantrekkelijker zijn om te leven vanuit eigen keuze? Wat let mij om naar Rifugio Regina Margherita te gaan en omhoog te lopen? Als ik goede afspraken maak met mijn omgeving is dat prima te doen. Ik ga!
En dit geldt voor zoveel patronen: waar neem ik de ruimte? Hoe kan ik, in verbinding met de mensen en waarden die belangrijk voor me zijn, datgene doen waar ik energie van krijg? Waar ik van droom.